Ze is een beetje nerveus voor het gesprek.

”Mijn dochters denken dat ik eenzaam ben. Ik ben wel veel alleen maar ik voel me niet eenzaam. Ik houd van lezen en pluis iedere dag de krant uit. Door artrose ben ik stijf en heb ik veel pijn. Opstaan en mezelf verzorgen kost veel tijd. Dus rust ik iedere middag, lekker op de bank.“

Het lijkt alsof ze vooral haar dochters een plezier wil doen. Maar gaandeweg het gesprek geeft ze toe dat ze steeds vergeetachtiger wordt. En ziet ze ook wel de voordelen van Buuf. Een vertrouwd iemand die wekelijks langskomt om te kijken hoe het gaat, samen even naar buiten, een boodschapje en wat opruimklussen die ze al lang wil doen. Nu heeft ze een paar weken een Buuf en is ze blij dat haar dochters hebben doorgezet.

“Toen ik vanochtend kwam zat het echtpaar er ontspannen bij. Volgens mevrouw had de heer koffie gezet en dit ingeschonken. Het bleek oude koffie en ze dronken het uit een eierdopje. Ik heb hen kunnen verblijden met nieuwe warme koffie in een kopje.”

Als er een team Buufs dagelijks bij een cliënt is, maken we, met de familie, gebruik van Carentzorgt voor planning en het informeren van elkaar. In de berichten kwam ik dit voorval tegen en het bracht een glimlach op mijn gezicht. Natuurlijk is het pijnlijk dat een echtpaar zo de plank misslaat. Maar ik word blij van de genoeglijkheid die het moment uitstraalt en de acceptatie van de Buuf die ongemerkt de situatie corrigeert.

In deze situatie is er geen veiligheidsrisico. Iets wat bij dit echtpaar natuurlijk scherp in de gaten wordt gehouden. Maar ze zijn nu het best op hun plek in hun eigen huis. Ondersteund door een fijn team Buufs, in nauw contact met de kinderen en in goede samenwerking met de thuiszorg. Zolang het kan en verantwoord is.

Rond 11 uur krijg ik telefoon van de wijkverpleegkundige. Ze is bij een alleenstaande oudere die steeds meer moeite krijgt haar huishouden te organiseren. Het gaat om zaken als post bijhouden, boodschappen doen, huis opruimen, naar de huisarts en dergelijke. Ze doet een steeds groter beroep op de zorg maar deze kunnen en mogen deze vragen niet beantwoorden. Haar WMO-hulp (hulp via de Wet maatschappelijke ondersteuning) mag alleen zorgen voor een schoon huis en haar netwerk is klein en ook al op leeftijd.

Bovenstaande is dus een mooi voorbeeld waar Buuf voor is, het gat tussen thuiszorg en WMO. We maken ter plekke een afspraak zodat ik met de cliënt kan kennismaken en horen wat ze graag zou willen. De verpleegkundige zorgt dat ze er ook bij kan zijn. Dat voelt vertrouwd voor de cliënt en we kunnen goed afstemmen wie wat gaat doen.

Mooi hoe deze samenwerkingen zich ontwikkelen.

Toen we in 2018 bij één van onze cliënten begonnen was dat om iedere week iets te ondernemen. Haar zoon woonde in het buitenland en ze voelde zich alleen. Ze belde Brokant of wij iemand voor haar wisten. In de loop der jaren gebeurde er veel. Onze hulp werd stap voor stap intensiever. Zowel om het leven aangenaam te houden, maar ook steeds meer om haar te ondersteunen bij haar dagstructuur en het regelen van het huishouden. Iedere nieuwe Buuf werd even dol op haar omdat ze zo positief in het leven staat.

Net na Corona werd ze ernstig ziek. De thuiszorg werd opgeschroefd en wij kwamen 2 maal per dag. Maar eigenlijk kon ze niet meer alleen zijn en daarom is ze naar een verpleeghuis verhuisd. Daar heeft ze het best goed. Maar zij mist ons en wij missen haar. We komen er nog regelmatig maar het is niet meer zoals het was. Hoe fijn dat de zoon ons heeft uitgenodigd als team nog een keer in haar huis te komen. Ook door zijn vertrouwen hebben we haar zo lang thuis kunnen laten wonen. Mooi de kans te krijgen dat ook als team uit te spreken.

De afgelopen weken ben ik betrokken bij vier nieuwe cliënten die allemaal dementie hebben en graag zo lang mogelijk thuis willen blijven wonen. Er zijn veel verschillen te noemen; leeftijd, geslacht, fase van dementie en alleenwonend of samen met echtgenoot. Maar één ding hebben ze gemeen. Ze willen geen hulp. Want “het gaat goed met hen en ze redden zich nog prima”.

Een lastig dilemma voor de kinderen. Want zij zien dat het helemaal niet goed gaat. Vader of moeder zien er minder verzorgd uit, ze twijfelen of er wel wordt gegeten, de was blijft liggen en er komen steeds minder mensen zodat vereenzaming dreigt. De belofte dat hun ouder zo lang mogelijk thuis kan blijven willen ze houden maar dan moet er wel hulp komen.

Er zijn gelukkig veel Buufs die ervaring hebben hiermee om te gaan. Het is belangrijk een goede match te maken en gewoon te beginnen. Stapje voor stapje vertrouwen winnen en aansluiting zoeken. Niet na één keer opgeven maar steeds weer komen, achterhalen wat de cliënt wel toestaat en dat dan ook doen. In goede afstemming met de kinderen lukt het tot nu toe eigenlijk altijd om ‘binnen’ te komen en te blijven.

Trots op de Buufs die snappen wat er nodig is.

Hij is 89, zij is 88. De afgelopen weken hebben ze intense gesprekken met hun zoon gehad en nu zijn ze zover dat ze hulp willen accepteren. Dus ben ik er deze week om kennis te maken, te bespreken waar behoefte aan is en wat voor soort Buuf bij hen zou passen.

Ze vertellen hoe hun leven gaat en welke dagelijkse beslommeringen steeds meer problemen opleveren. Ze helpen elkaar, maar dat gaat niet altijd even soepel meer.
Aan het eind van het gesprek geef ik aan dat er een goede Buuf komt die hen gaat helpen het leven makkelijker te maken. Ik zie opluchting en zij wordt emotioneel als ik zeg dat ze het niet meer alleen hoeft te doen.

Wat mooi om hier een Buuf voor te zoeken. Ik vind er één in de buurt en ze begint maandag!

Hij is gestorven in het ziekenhuis. Deze man met zijn sterke wil die zo graag thuis wilde blijven.

Na het overlijden van zijn vrouw werd het leven er niet makkelijker op. Zij zorgde voor de contacten en hielp hem als het nodig was. Hij bleek veel onzelfstandiger dan zijn kinderen hadden gedacht. In de afgelopen 2 jaar is Buuf bijna dagelijks bij hem geweest. Voor hulp rondom de maaltijden, opruimen en een praatje. Daardoor kon hij thuis blijven.

Helaas had hij uiteindelijk intensief medische zorg nodig. Ik vond het zo mooi om van zijn zoon te horen dat hij vanuit huis werd begraven. Zo is er toch recht gedaan aan zijn wens.

Ze was heel blij dat haar vader bij de bruiloft van haar dochter kon zijn. Hij is behoorlijk op leeftijd en heeft begeleiding en zorg nodig. Op deze bijzondere dag wilde ze natuurlijk zelf ook graag optimaal genieten, dus heeft ze gevraagd of een Buuf haar vader wilde begeleiden. Wat een mooi aanvraag was dat en het heeft ook goed gewerkt!

“Het heeft bij mij een grote zorg weggenomen waardoor ik volop kon genieten van deze speciale dag. Mijn vader was in goede handen en dat was een heel fijn gevoel! Ik ben dan ook ontzettend dankbaar dat dit zo geregeld kon worden dankzij Buuf van Brokant.” – Monique Heeremans –

“We zien haar achteruitgaan. Iedere dag eet en drinkt ze minder en de negatieve spiraal lijkt niet te stoppen. Thuiszorg overlegt met de huisarts en binnen een week komen er drie. Allemaal vervangers want het is meivakantie. Ook komen ze steeds als er niemand bij is. Ze lijkt een beetje opgegeven en dat is een nare gedachte. Op donderdag besluit ik te blijven tot de huisarts is geweest. Bij een lichamelijk onderzoek vindt ze niets. Gelukkig besluit ze een uitgebreid bloedonderzoek te doen. En dan blijkt ze een gevaarlijk laag kalium te hebben en belandt ze met spoed in het ziekenhuis voor een levensreddend infuus.

Nu zijn we op de weg terug. De Buufs zijn er veel, vooral nodig om te helpen met eten en drinken. Na een paar dagen begint ze op te knappen. Toen ze gisteren weer een scherp grapje maakte wist ik dat ze het wel ging redden. Voor iedereen een goed gevoel.”